Do Polski zgromadzenie przybyło w 1903 r. i otwarło we Lwowie Szkołę św. Józefa. Polscy bracia przybyli do tego miasta z Wiednia, odpowiadając na zaproszenie ówczesnego arcybiskupa, św. Józefa Bilczewskiego i rozpoczęli swoją działalność przy wydatnej pomocy św. Zygmunta Gorazdowskiego. Czas okupacji był okresem konspiracji i prześladowania; śmiercią męczeńską zginęło wtedy czterech braci (m.in. br. Wojciech Trocha, został zabity w obozie na Majdanku, gdyż stanął w obronie katowanego współwięźnia). Samodzielna prowincja braci w Polsce została utworzona w 1964 r. Dziś bracia szkolni w liczbie ponad 5 tysięcy są obecni w 80 krajach na całym świecie. Po stu latach obecności braci w naszym kraju polska prowincja liczy ok. 60 zakonników w 11 wspólnotach (w 8 diecezjach). Niektórzy nadal katechizują w szkołach państwowych oraz włączają się w działalność różnych grup duszpasterskich, pozostali pracują w dziełach zgromadzenia: 1 przedszkole, 2 szkoły podstawowe, 2 gimnazja, 2 domy pomocy społecznej, 2 warsztaty terapii zajęciowej, 1 specjalny ośrodek wychowawczy, 1 ośrodek szkolno-wychowawczy, 1 ośrodek sportu, 3 półpubliczne kaplice. Polscy bracia pracują pracują także we Francji, Libanie, Kamerunie, Włoszech i na Słowacji. Bracia Szkolni wierni zaleceniom i wskazaniom Założyciela łączą w swoim powołaniu konsekrację zakonną z edukacyjną misją wśród dzieci i młodzieży. Aby całkowicie oddać się służbie pedagogicznej nie przyjmują żadnych święceń, w ten sposób mają stawać się prawdziwie braćmi każdego człowieka. Można ich spotkać w szkołach wszystkich typów, a nawet na uniwersytetach. Pracują także w ośrodkach dla młodzieży trudnej i opóźnionej w rozwoju; wielu z nich głosi Dobrą Nowinę na misjach. Gdziekolwiek są, swoim życiem i słowem niosą Ewangelię w świat nauczania. Ich życie wspólnotowe i apostolskie jest umacniane przez ducha wiary i gorliwości, dlatego starają się wszędzie dostrzegać obecność Boga i czynić wszystko dla Niego.
Zgromadzenie powstało ok. 1680 r. w Remis we Francji jako odpowiedź na ówczesną sytuację ubogich dzieci i młodzieży pozbawionych możliwości zdobycia nawet podstawowego wykształcenia. Proces tworzenia się wspólnoty zakonnej był długi, nie brakowało również przeszkód ze strony władz kościelnych jak i prywatnych nauczycieli. Mimo tego zgromadzenie bardzo szybko rozprzestrzeniało się we Francji, a stopniowo także na ościenne kraje. Papieską aprobatę bracia uzyskali w 1725 r. bullą Benedykta XIII “In Aapostolicae dignitatis solio”. Ciosem dla instytutu była rewolucja francuska, która zniszczyła wiele szkół lasaliańskich i ośrodków wychowawczych. Odrodzenie, które nastąpiło w XIX w., przyniosło także ekspansję braci na inne kontynenty i do krajów misyjnych. Dziś bracia szkolni w liczbie ponad 5 tysięcy są obecni w 80 krajach na całym świecie
Bracia Szkolni wierni zaleceniom i wskazaniom Założyciela łączą w swoim powołaniu konsekrację zakonną z edukacyjną misją wśród dzieci i młodzieży. Aby całkowicie oddać się służbie pedagogicznej nie przyjmują żadnych święceń, w ten sposób mają stawać się prawdziwie braćmi każdego człowieka. Można ich spotkać w szkołach wszystkich typów, a nawet na uniwersytetach. Pracują także w ośrodkach dla młodzieży trudnej i opóźnionej w rozwoju; wielu z nich głosi Dobrą Nowinę na misjach. Gdziekolwiek są, swoim życiem i słowem niosą Ewangelię w świat nauczania. Ich życie wspólnotowe i apostolskie jest umacniane przez ducha wiary i gorliwości, dlatego starają się wszędzie dostrzegać obecność Boga i czynić wszystko dla Niego.
Rodzinę Lasaliańską tworzą razem z braćmi: instytut świecki Katechetów Jezusa Ukrzyżowanego i Maryi Niepokalanej, Siostry Dzieciątka Jezus, Siostry Gwadalupanki de La Salle, Siostry Lasalianki, Lasaliańskie Służebnice Jezusa, różne stowarzyszenia dla świeckich, byłych uczniów i współpracowników oraz tzw. członkowie afiliowani. Wszyscy oni uczestniczą w charyzmacie św. Jana de La Salle, czerpiąc z niego inspirację i przykład apostolskiego zaangażowania w pedagogicznej służbie dzieciom i młodzieży. Bracia szkolni stali się także wzorem dla innych wspólnot zakonnych brackich oddanych edukacji.
Zgromadzenie może się pochlubić wieloma wybitnymi nauczycielami i wychowawcami oraz świętymi. Do tej pory chwały ołtarzy dostąpiło, oprócz założyciela, 12 świętych braci: Benild Romanom, Francuz, apostoł powołań kapłańskich i zakonnych; Michał Cordero, Ekwadorczyk, pisarz, poeta, członek akademii; Mucjusz (Mucjan) Maria Wiaux, pierwszy kanonizowany Belg, nauczyciel rysunku i muzyki; Cyryl Bertran Sanz i 8 Towarzyszy, wspólnota z Turonu umęczona podczas rewolucji w hiszpańskiej Asturii i Jakub Hilarion Barbal, zamordowany za wierność swemu powołaniu w czasie wojny domowej w Hiszpanii. Pośród 153 błogosławionych znajdują się męczennicy z czasów rewolucji francuskiej, męczennicy hiszpańscy oraz br. Skubilion Rousseau, Francuz, misjonarz, apostoł niewolników na wyspie Réunion, br. Arnold Rèche, mistrz nowicjatu i asceta oraz br. Rafał Alojzy Rafiringa, pierwszy zakonnik malgaski, katecheta, rekolekcjonista, pisarz, członek akademii. Trwają procesy beatyfikacyjne 13 lasaliańskich sług Bożych. Nie brak też byłych wychowanków braci szkolnych, którzy osiągnęli świętość, chwały błogosławionych dostąpił także afiliowany do zgromadzenia papież (Jan XXIII) i biskup.