Święty Jan de La Salle urodził się 30 kwietnia 1651 roku w domu zamożnego urzędnika w Reims(Francja) jako najstarszy syn z 11 rodzeństwa. Wychowywany był w atmosferze chrześcijańskiej. Już w dzieciństwie postanowił obrać stan duchowny. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1678 roku uzyskał stopień doktora teologii. Przewodnikiem duchowym świętego Jana był błogosławiony Mikołaj Roland. Po jego śmierci święty Jan de La Salle zaopiekował się założonym przez swojego przewodnika Zgromadzenia Sióstr od Dzieciątka Jezus. Na dalszej drodze Jana de La Salle zaważyło spotkanie z gorliwym nauczycielem Adrianem Nyel, który go przekonał, aby mu pomógł w założeniu szkoły w Reims. Nyel angażował chętnych nauczycieli, natomiast święty Jan zajmował się ich formacją, aby stali się rzeczywiście chrześcijańskimi nauczycielami i wychowawcami. W tym celu zamieszkał z nimi porzucając swoje dotychczasowe elitarne środowisko. Stopniowo z owych przygodnych nauczycieli ukształtował autentyczną wspólnotę o charakterze zakonnym. Pragnąc zdobyć ich zaufanie i upodobnić się do nich, zrezygnował z godności kanonika a w czasie klęski głodu rozdał swój osobisty majątek ubogim. Rok 1684 przyjmuje się za początek Zgromadzenia. Wspólnota nauczycielska, którą formował Jan de La Salle przyjęła nazwę Braci Szkół Chrześcijańskich. Święty Jan de La Salle osobiście uczył tylko wyjątkowo. Czuwał nad wychowaniem kandydatów, wizytował szkoły rozsiane po całej Francji. Podróżując wszędzie – w duchu ubóstwa – pieszo, prowadził administrację, zakładał nowe placówki, pisał dzieła ascetyczne i pedagogiczne, prowadził rozległą korespondencję. Zmarł w Wielki Piątek 7 kwietnia 1719 roku. Kanonizował go papież Leon XIII w 1900 roku. Natomiast papież Pius XII 15 maja 1950 roku ogłosił go oficjalnie Patronem Nauczycieli